Dreikeenichsdaach -Lichdmess
(Heinz Bernard)
Die zwelfd Naad nòò Grischdaach, die Naad vòò:am Dreikeenichsdaach, iss gleichzeidich die ledschd unn schdärgschd Naad vann den Raunächden. Inn de:a Naad hodd ma nòmmòòl gudd unn lang geß unn g´drung:g. Vòò:a de Bau:ann wòò:a jedsd de Windaschzeid unnedd Faulenzen rimm, jedsd fängd e:aschd edd nau Jòò:a richdich aan, vann jedsd aan hann se nòmmòòl jeeden Daach richdich g´schaffd. Frija sinn ann deem Òòwend de Schdernsinga, enn Meßdiina merrem Schdäären unn drei als Keenich vaglääden Buwen, vann Haus se Haus gang unn hann g´sung unn g´beed unn iwwa de Dija medd g´seenda Greid die drei Buchschdawen 19 + C+M+B + 98 unn davòò:a unn dahinna de Jòòreszaal g´schriif. De Leid hann g´saad, dadd wäären die drei Aanfangsbuchschdawn vann den drei Keenijen: Caschbaa – Melchio:a – Baldasaa, die woo edd Haus b´schidsen sollen. Fòò:a de Grischden sinned de Abkirzung vann da Seejensformel:“Christus mansionem benedicat“ unn b´deided: „ Christus segne dieses Haus.“ Dann iss de:a glännschd vann den Keenijen vòò:ag´dreed unn hadd g´saad:
Ich binn enn glääna Keenich,
giff ma nidd se weenich,
lòss mich nidd soo lang lòò schdeen,
denn ich muß noch weida geen.
Wadd se griid hann, dadd hann die drei òrra via inna sich g´dääl, schbäädanaus hann se dann dadd Geld woo se griid hann inn de Messdiinakass g´dòòn, unn haud sammeln se fòò:a de dridd Weld.
Ann deem Daach iss dòòmòòls ach imma da Grischbaam g´blinnad wòò:ad. Dadd hadd aach gleichzeidich draan a:innann sollen, dass de Herlichkädd jedsd se Enn iss, dass da Alldaach nòmmòòl inng´zoo iss. De Männa hann alles inn Rei braad, jeeda Daach iss enn Haanenschraa:i läng:ga wòò:ad, edd Friijòò:a merrem Haufen Ää:awedd hadd vòò:a da Di:a g´schdann, unn die hadd vann jee hääa nòò Lichdmess, enn Feschd òòhne grooß Essen unn Dring:gen ung:efää:a inn da Midd vann da Windasch- unn Friijòò:aszeid aang´fòng:g. Vill vann uus kennen noch deen alden Schbruch:
Lichdmeß, schbinnen vageß,
amm hellen Daach se Naad geß.
Edd Schbinnraad unn da Weebschduul sinn in de Eggeng´schdelld wo:ad, unn de Ää:awedd umm Feld hadd aang´fong:g. De:a Daach hadd seinen Naamen vann deem alden Brauch inn da Kirch de Lichda, also de Kerzen unnedd Wax se seenen. Ganz frija iss da häälich Maria se Eehren ann deem Daach enn Lichdabression runnsrimm de Kirch gang. De:a Brauch schdammd noch vann de ald Reema ab, die wo i:arem Godd Bluto se Eeren umm die Zeid grooß Ummziich medd Faggelbeleichdung abgehall hann. Die g´weiden Kerzen hòdd ma amm Doodenbedd gebrannd, ma hòdd se aang`fong:g bei schwä:aren Gewiddan, unn dahemm, wemma nidd kunnd innd Hochamd geen. Aus deem g´seenden Wax hòdd ma Greizcha g´formd unn ann de Schduwwendegg, iwwa de Hausdija, iwwad Scheijadòò:a, inna de Disch unn de Bäng:g, ann de Balgen imm Schdall, ann de Bluuch unn de Eeh g´gleefd. Da Bau:a iss medd da brennend Kerz inn de Schdall unn hadd uff jeed Schdigg Viih heiß Wax g´dribbsd, daß se vòò:a Grang:ghädden sollen bewaad bleiwen. De Beierinn hadd vòò:a jeed Schdigg Viih enn Schdigg Brood g´schniid, neün Drobben Wax druff g´dribbs unn deen Di:aren se fressen ginn.
Heinz Bernard
